Update

Hoi allemaal,

Ik hoop dat het goed met jullie gaat. Ik ben erg blij te horen dat het aantal Covid-gevallen zo naar beneden is gegaan, en dat heel Nederland aan het vaccineren is! Daar kunnen we in Namibië nog wel wat van leren… Later meer 😉 De vorige keer dat ik iets geschreven had was het April, dus laten we daar beginnen!

Nadat we in April verschillende cursussen aangeboden hadden, was het verder rustig. Gek, zo hebben we niks qua werk en is het 2 weken alleen maar kliniekwerk, en zo 3 klussen op 1 dag! We gingen op pad naar een zieke roan antilope zuid van Windhoek, en terwijl we de farm oprijden kregen we een telefoontje over een ontsnapte leeuw, nog best een eindje noord van Windhoek. We snel de roan gedart en behandeld, en terwijl we bezig zijn, het volgende telefoontje… Een olifant kalfje met een stuk draad op z’n poot! Dus toen was het wel even racen, eerst naar de leeuw, die leeft in een verblijf (dus redelijk mak) maar dus was ontsnapt. Snel gedart en teruggezet, en daarna door naar het olifanten kalfje. Dit was gelukkig niet te moeilijk, de helikopter stond al klaar, en van darting totdat we klaar waren was het zo’n 10 minuten 😉 Het stuk draad zat gelukkig nog niet zo strak om de poot heen, dus verder geen verwondingen.

Omdat er maar weinig werk was ben ik in Mei een paar dagen bij Juliette geweest, tussen de neushoorns! Heerlijk! We hadden een redelijk grote job bij één van onze cliënten, waar we gnoes, een enorme eland bull, roans, sables en lechwes hebben gedart gedurende een weekend. Dit was een heerlijke job! Ik geniet het meest van deze grotere klussen, Ulf in de helikopter, en ik leid het grondteam en zorg ervoor dat de dieren oke zijn, en ik maak ze wakker. Hard werken, maar het leidt altijd tot een mooi voldaan gevoel als alle dieren weer wakker zijn!

Na deze job kwam er een student vanuit Portugal, Miguel. Hij is al een dierenarts, maar wil graag meer ervaring opdoen met wild. Normaal nemen we geen studenten aan, omdat we simpel weg niet genoeg werk hebben om mensen bezig te houden. Voor hem hadden we echter een uitzondering gemaakt, omdat hij ons geholpen heeft met het vertalen van een speciale nieuwsbrief in het Portugees, bedoeld voor de Angolese markt. Daarnaast stond er een olifanten vangst, en een giraffe workshop op de planning, dus kon hij komen.

Voordat we de olifanten gingen doen, moesten we snel nog een springbok behandelen met een gebroken been. Helaas groeit het niet zo mooi aan, dus we weten nog niet of ze het wel gaat redden. Het stilhouden van een wilde springbok is maar lastig 😉 De olifantenjob was nogal een ding. Samen met nog 2 andere wildlife-dierenartsen, hebben we 13 olifanten naar een andere farm gebracht. Een hele operatie! We hadden 2 sets speciale olifantenkratten (de ene helft van ons), en een enorm team om alles zo snel en soepel mogelijk te laten verlopen.

De kudde was al geïdentificeerd en geselecteerd, dus we konden vroeg in de ochtend beginnen. Het plan was om 9 olifanten op één slag te darten (de kudde), en daarna de bullen te doen (die lopen niet zo met de kudde mee). Het plan liep anders, omdat de kudde uit elkaar spatte toen de helikopter kwam. Dus we deden er 4, daarna 3, daarna weer een paar totdat we klaar waren. De olifanten worden dus vanuit de helikopter gedart, en op een platte truck gelegd (ze worden hierbij ondersteboven getild). Dan rijden we ze naar een speciale wakker-maak krat. Dit is een enorm ding, waar de olifanten in getrokken worden. Eenmaal in de wakker-maak krat wordt de olifant wakker gemaakt, en staat hij op. Aan deze wakker-maak krat zit een transport krat. De deuren hiertussen worden opengemaakt, en de olifant loopt over naar de transport krat. Dan kan de volgende olifant wakker gemaakt worden! Bijna lopende band werk dus 😉

We waren zo rond 3 uur in de middag klaar, alle 13 olifanten waren klaar voor vertrek! We kwamen uiteindelijk laat in de nacht aan op de andere game farm, en rond 03:00 konden we ze vrijlaten! Altijd het beste moment, het was erg mooi om te zien! We bleven nog tot de volgende dag om er zeker van te zijn dat de olifanten oke waren. Ze zijn erg relaxed en hebben een prachtig nieuw thuis!

De week erna hadden we een giraffe workshop. Dit was een soort congres/workshop voor wildlife dierenartsen, maar ik en Juliette mochten ook mee! Er waren zo’n 30 tot 40 man uit Namibië en Zuid-Afrika. Een paar giraffen werden gedart met verschillende drug cocktails om te zien wat het verschil was, en wat het beste werkt. Elke dierenarts heeft zo zijn eigen favoriete mix wat hij of zij gebruikt. Ook hebben we verschillende vangtechnieken gebruikt. De giraffen zijn naar een andere farm gegaan. In de middag werd een leeuw op een speciale manier gecastreerd, en kon iedereen meekijken. Je wilt een leeuw mannetje niet op de normale manier (zoals bij honden – waarbij de testikels eruit worden gehaald) castreren, want dan verliezen ze hun manen. De volgende dag hadden we verschillende lezingen, wat erg interessant was.

Na het congres een paar dagen bij de kliniek gewerkt, en zou ik de 30e naar Nederland vliegen om mijn oma te bezoeken. Nou… liep dat even anders! De ochtend van vertrek kreeg ik te horen dat ik Covid-positief was! Shit! Ik voelde me nog prima en we dachten allemaal dat het een vals testresultaat was..., maar die avond begon ik wat hoofdpijn en spierpijn te krijgen. De volgende dag was het wel duidelijk dat ik toch wel ziek was. Een flinke hoofdpijn, spierpijn en moeheid kwam over me heen. De volgende dagen ging het wat op en neer, maar gelukkig was ik niet zo ziek als veel andere mensen. Ik heb een maand eerder mijn 1e vaccinatie gehad, en ik hoop dat dit de reden was dat ik niet zo ziek was. Wat wel interessant is… Die Portugese student die bij mij in huis woonde, is altijd negatief gebleven. Misschien heeft het vaccin er dus voor gezorgd dat ik het virus niet verspreid heb! Ook in de kliniek is niemand ziek geworden. Inmiddels heb ik mijn 10-dagen quarantaine erop zitten, maar helaas na een test gister nog positief bevonden. Gelukkig kan ik morgen wel weer aan het werk, en hopelijk snel naar Nederland 😊

Helaas gaat het nu nogal ‘rough’ qua aantal Covid-gevallen in Namibië, en dan met name in Windhoek. Het is erg koud hier in de nachten, en zelfs overdag staat er een gemene snijdende wind. De mensen kruipen dus bij elkaar, en de algehele gezondheid/immuniteit gaat naar beneden, dus we hebben veel zieke mensen. Het zou maar zo kunnen dat we weer op slot gaan, hoop het niet! Helaas is de vaccinatiebereidheid hier erg slecht, zowel de zwarte als de blanke bevolking willen het vaccin niet. Er zit een microchip in, het verandert he DNA en al dat soort kletspraat doen hier in grote getalen de ronde… Dat drukt nu een enorme stempel op de gezondheidszorg; de ziekenhuizen zitten behoorlijk vol, operaties worden op de lange baan geschoven, en de publieke ziekenhuizen hebben moeite om aan genoeg zuurstof te komen. We hopen maar dat het snel weer warmer wordt, en het tij keert, wat de winter is nog lang!

Geniet van het mooie weer in Nederland, en stuur wat deze kant op 😉  

Fotos: https://photos.app.goo.gl/hXJqqewLvoiYgv9V7 

Liefs, Mariska