De eerste maanden van 2021

Hoi allemaal,

Hier uiteindelijk een update vanuit een mooi groen Namibië! Het zijn nog maar steeds lastige tijden vanwege Covid-19. Ook al hebben we niet veel gevallen per dag en zijn de regels redelijk soepel, de toeristenbranch ligt nog steeds ‘op zijn gat’, zoals ze dat hier zeggen. De economische situatie hier is maar moeilijk op het moment, mensen hebben geen geld. We hebben eigenlijk geen veldwerk tot midden-maart gehad, en helaas is mijn salaris ook gehalveerd. Daarnaast is mijn laptop stuk gegaan (ik mag gelukkig Prisca’s laptop gebruiken – maar er zit geen Nederlandse spellingscheck op, dus sorry als je typefouten ziet ;)) en mijn nieuwe cameralens besloot om het niet meer te doen... Gaat lekker dus! Maar... we hebben wel heel wat interessante jobs gehad!

Onze eerste job van het jaar was in Februari, een cheetah in Solitaire was van de ene op de andere dag zwak en ataxisch (ongecontroleerd in zijn bewegingen). De eigenaar heeft een klein vliegtuigje, en vloog ons ernaartoe. We konden weinig doen, en besloten dat de cheetah naar de kliniek moest voor intensieve behandeling en een MRI scan. Deze cheetah, nu genaamd ‘Wobbly’ (wiebelig) werd een beetje mijn kindje ;). Helaas wees de MRI scan niks uit, en leek hij slechter te worden. Er was een gevaarlijke schorpioen in zijn verblijf gevonden, maar we weten niet of dit de oorzaak was. Zijn achterhand was verlamd, en hij wilde niet eten (dus konden ook geen medicatie toedienen – je kunt hem niet elke dag onder narcose brengen, en hij is te wild om een injectie te geven). Op het moment dat we wilde besluiten om hem uit zijn lijden te verlossen, besloot hij te gaan eten! Elke dag voerde ik hem, en na zo’n anderhalve week zagen we hem voor het eerst voorzichtig staan! Wat waren we blij! Elke dag ging het iets beter, en begin hij een beetje te lopen. We hebben hem naar huis gestuurd, omdat de kliniek natuurlijk geen goede plek is voor een cheetah, en in een klein verblijf kon hij verder herstellen.

Ik ben een weekje bij de neushoorns geweest, heerlijk! De farm is zo groen, en het gras staat heel hoog. Dit betekend dat we niet veel neushoorns zien, maar het is mooi om te zien dat er zoveel voedsel in het veld is. Verder zijn we een weekje in Angola geweest, nogal een gedoe met Covid-testen. Overal in Angola zijn wegversperringen, waar ze al je gegevens noteren met de hand. De mensen schrijven niet al te snel... beetje frustrerend als je zo’n 800km op een dag moet rijden met zo ong 10.000 potholes onderweg ;) We zijn op bezoek geweest bij 2 farms, de ene was in de buurt van Quibala, deze boer wilde advies over de uitbreiding van zijn wild kamp. De andere was de farm bij Lubango (waar ze de lekkere kaas maken), en ook zij wilde advies over het uitbreiden van hun wild kamp. De terugkomst in Namibië was wel spannend, aangezien in geen Namibiër mocht ik niet zomaar terug, maar met wat gebluf van Ulf dat ik toch echt uit Namibië kwam konden we snel door de Covid-controle ;)

Midden-maart begon het echte werk dan uiteindelijk! We gingen 2 weken lang van farm naar farm in het zuiden van Namibië. We begonnen met wat sable werk, en daarna door om neushoorns te vaccineren. Ulf en ik darten dan beide, ik schiet met zijn helicopter-dartgeweer, en hij met zijn gewone. Erg leuk dat ik ook de kans krijg om te darten! En we kunnen zo meer neushoorns vaccineren, als we steeds twee tegelijk doen.

Daarna gingen we door naar de mooie Kalahari, met zijn rode duinen en groen gras. Het was enorm droog hier, maar ongeloofelijk om te zien hoe het veld zich hersteld heeft. Er was niks, alleen zand. De boeren hier hebben veel verliezen geleden. Hier hebben we onze Animal Crime Scene kursus gehouden, waarin we boeren leren hoe om een crime scene (bijvoorbeeld als een dier gestroopt is) te benaderen, en hoe om bewijs op een korrekte manier te hanteren. De politie hier is redelijk nutteloos, en veel stropers komen ermee weg. Hier hebben we ook wat sables gedaan, en toen weer door!

Onze volgende stop was Kalahari Game Lodge, waar we 11 leeuwen in 1.5 dag (!) gedart hebben. Heerlijke job, en alles verliep heel goed. De leeuwinnen hebben een implantaat gekregen wat hormomen afgeeft, zodat ze geen kleintjes kunnen krijgen. Het is belangrijk om de leeuwenpopulatie onder controle te houden, anders wordt de groep te groot, en is er binnenkort geen prooidier meer over. De mannetjes hebben een nieuwe GPS/VHF halsband gekregen.

Van de Kalahari, net naast de grens in het oosten, zijn we naar het binnenland gegaan. Eerst hebben we bij Helmeringhausen wat neushoorns gevaccineerd, en toen door naar Luderitz, dit is een plaatsje aan de kust van Namibië. Hier gingen we een heel bijzondere job doen... het darten van bruine hyenas in het diamantgebied!

We waren gevraagd of we konden helpen met het darten van een paar bruine hyenas in het Sperrgebiet, dit deel is verboden gebied voor mensen omdat hier nog steeds diamanten gevonden worden. Misschien heb je wel eens fotos gezien van de ‘ghost-towns’, de spookdorpen hier. Toen diamanten hier ontdekt werden, trokken veel mensen hiernaartoe, bouwden wat huisjes en verlieten deze als ze geen diamanten meer konden vinden. Die ‘dorpjes’ zijn nu overgenomen door de natuur en het zand. We hebben overnacht in zo’n spookdorp, een paar van de huisjes waren nog in redelijke staat. Maar geen water, electriciteit, geen wc of douche... Echt back to basic dus! De bruine hyenas die hier leven eten zeehonden-pups. Dus we hadden een plek gevonden achter een rots, waar veel zeehonden met hun pups kwamen. En toen was het wachten tot een hyena zou komen... De eerst dag kwam er niemand, en aan het eind van de middag was Ulf het behoorlijk zat ;) We zagen een hyena, Ulf bekroop hem (niet erg makkelijk op het strand ;)) en dartte hem. Hij rende als een gek weg, dus wij in de achtervolging. We hebben hem voor een uur lang getrackt, maar konden hem niet meer vinden. Waarschijnlijk heeft de dart het bot geraakt, en heeft het slaapmiddel dus niet gewerkt. Balen! We besloten een stukje te gaan rijden, komen langs een berg wat?! Daar lag een hyena langs de weg! Hij was heel relaxed, Ulf klom uit de auto en dartte hem. Dit was een oud mannetje van 48 kg. We hebben een halsband omgedaan, samples genomen en hem opgemeten.

De volgende dag waren we helaas niet succesvol, en de dag erna zou het erg gaan waaien. We besloten om toch nog te proberen, en kregen een jong mannetje in het vizier dat van een karkas aan het eten was. Ulf bekroop hem, en daar hadden we hem! Dit mannetje was 45kg. Toen we terug naar Luderitz wilden gaan, zagen we nog een hyena! Natuurlijk, deze ging naar onze ‘hiding spot’, maar we waren daar niet meer... We gingen erop af, maar helaas rook hij ons, en ging ervandoor. We wilden 3 hyenas een halsband geven, maar 2 is niet slecht ;) Was een bijzondere ervaring!

Na Luderitz reden we weer naar Helmeringhausen, waar we 3 luipaarden gedart hebben. Deze leven in een groot kamp, omdat boeren in de omgeveving ze wilden doodschieten. De twee mannetjes werden gecastreerd, en het vrouwtje gesteriliseerd. Toen door naar Solitaire, waar we de cheetahs gevaccineerd hebben, en Wobbly hebben opgezocht. Hij is nog steeds wiebelig, maar hij kan goed eten en lopen! Super blij :)

We waren een paar dagen thuis rondom Pasen, en toen door naar het noorden van Namibië, naar de neushoorn farm. Hier hebben we twee kursussen gegeven. De eerste was een Post-Mortem kursus, waarbij we de boeren leren hoe om een necropsy te doen. Als een dier doodgaat, is het nogal prijzig om een dierenarts te laten komen. Dus leren we de boeren hoe om zelf een onderzoek te doen naar de dood van een dier. We leren ze om goeie fotos te maken, monsters te nemen, en dit kunnen ze naar Ulf opsturen. Ulf kan dan aan de hand van de fotos en monsters zeggen waaraan het dier overleden is. De tweede kursus was weer de Animal Crime Scene kursus. Een geslaagd weekje!

Verder staat er niet veel op de planning, hopelijk komt er nog wat werk onze kant op. Het lijkt erop dat we nog vaker de Animal Crime Scene kursus gaan geven, en misschien gaan we nog wat olifantwerk doen. Fingers crossed!

Fotos zijn hier te vinden: https://photos.app.goo.gl/hXJqqewLvoiYgv9V7

Lieve groetjes,

Mariska