Angola en Congo

Hoi,

Ik hoop dat de lente al lekker is begonnen in Nederland! Hier helaas nog steeds geen goede regens gehad, en we stevenen af op een heel slecht jaar. Verschrikkelijk om te zien hoe droog het is overal, geen of nauwelijks gras, magere dieren… Laten we met z´n allen nog maar heel hard duimen dat er toch nog wat gaat vallen!

Verder qua werk is het erg rustig, mede door de droogte is er maar weinig te doen. Al het geld van de boeren gaat op aan het bijvoeren van de dieren. Zo nu en dan hebben we een klusje tussendoor, maar verder werk ik vooral in de kliniek op het moment. Heb wel een hele bijzondere klus gehad, ik ben met Minty (de eigenaresse van de dierenkliniek) naar het zuiden van Namibië gevlogen, in zo’n klein 4-zits vliegtuigje. We gingen naar een cheetah die erg ziek was, en hebben haar teruggevlogen naar de kliniek. Haar longen klonken erg slecht, en helaas is ze nog die nacht overleden.

We zijn verder een week naar Angola geweest, en we hopen dat het werk hier misschien dan wat meer wordt. De grens was wel een probleem toen we Angola binnen wilden komen… Er was geen elektriciteit! Dit betekende dat mijn visum niet geprint kon worden, en uiteindelijk hebben we ruim 8 uur moeten wachten daar. In de volle zon, geen schaduw, geen wc, geen plek waar je iets kon eten/drinken… We hebben al die tijd maar in de auto gezeten met de airco vol aan, en gelukkig hadden we genoeg eten en drinken mee… TIA = This is Africa 😉 Zo rond 4 uur konden we verder, maar kwamen wel in het donker pas aan. De Angolese wegen hebben veel gaten (potholes) en er lopen veel koeien en geiten langs/op de weg. Voorzichtig rijden dus!

Een kleine game farm in Lugbango, Angola had 4 jaar geleden wild gekregen (zebras, elanden, nyalas, impalas), maar laatst zijn er plotseling een heel aantal doodgegaan. Aan ons de taak om uit te zoeken waarom! Bij aankomst bleek het een erg klein kamp. De dieren waren heel schuw, en de bosjes dik, het was dus erg moeilijk om ze te darten. Van de 27 die we wilden, hebben we er maar 5 kunnen krijgen. Gelukkig waren deze allemaal gezond en in goede conditie. Ook waren er geen dode dieren meer gevonden. Ulf denkt dat een bacterie (Pasteurella) de oorzaak was van de sterfgevallen. Gelukkig leeft de rest nog. We hebben heel wat aanbevelingen gedaan, wat erg op prijs werd gesteld. Ook hebben ze daar een melkveehouderij, en maken ze (heerlijke!) kaas, yoghurt en melk. Grappig om dat te zien, wie verwacht er nou zelfgemaakte Gouda en Edammer kaas te vinden in Angola! Op de melkveehouderij waren wel wat aanmerkingen op te maken, betreffende het welzijn van de dieren. Ook dit werd positief ontvangen, en het plan is nu misschien dat we elke 3 a 4 maanden komen om te zien hoe het gaat. Natuurlijk is het altijd even afwachten, we weten inmiddels dat er in Afrika een hoop gezegd wordt, maar er maar weinig van komt 😉 Al met al een goeie trip!

Ik heb een poosje een logeerkitten gehad, superschattig! Hij heeft nu een mooi huis bij een oudere meneer die de hele dag tijd is, dus aandacht genoeg. Verder ben ik begonnen met paardrijden, iemand die in de buurt woont heeft een aantal paarden, en ben samen met haar wezen rijden. Ook zijn we naar een game farm geweest waar we hebben gereden, waar een Nederlandse vrouw woont die aan paarden-safari’s doet. Superleuk, wel weer flink wennen na zoveel jaar!

We zijn ook een week naar Congo geweest. De heenreis was nogal problematisch, we hadden in totaal 24 uur vertraging op Johannesburg! Eerst werd het vliegtuig niet veilig genoeg bevonden, en hadden we een uur vertraging omdat ze een ander toestel moesten laten komen. Na een uur ging alles vlot, en we zaten in het nieuwe vliegtuig, totdat de piloot omroep dat we allemaal het vliegtuig moesten verlaten, want ook dit vliegtuig was niet veilig, er waren technische problemen… Dus iedereen eruit, en wachten tot we informatie kregen over wanneer we dan wel zouden vliegen. Dat bleek eerst pas de volgende ochtend te zijn, en toen pas de volgende avond. Gelukkig mochten we wel in een mooi hotel verblijven.

De reden dat we naar Congo gingen, was omdat er een paar giraffen recentelijk waren overleden. Onze taak om resterende giraffen te darten, en te kijken wat er aan de hand was. Na eerst alle werkers getraind te hebben hoe om een giraffe te vangen, konden we van start. De eerste giraffe die we darten, was al snel plat, en stopte gelijk met ademhalen, helaas was er niks wat we konden doen… We hebben een autopsie gedaan, en het bleek dat de giraffe ernstig ziek was. De level was helemaal kapot (cirrose, dit is wat alcoholisten bijv krijgen na jarenlang alcohol gebruik (chronische toxiciteit), littekenweefsel zorgt ervoor dat de cellen afsterven) en de plooien in de darmen waren heel klein (moeten groot zijn om een groot oppervlak te vormen, zodat al het plantmateriaal goed verteerd kan worden). Ook was één van de magen (rumen) zeer vergroot. Al met al duidt het erop dat de giraffe zich niet kon aanpassen aan de nieuwe vegetatie, en waarschijnlijk giftige planten eet (de giftige stoffen accumuleren over tijd, en worden dan pas een probleem). Dit is mogelijk ook bij de andere giraffen gebeurd. We dachten dat de hoeveelheid teken een probleem waren, maar dit lijkt er niet op. We zijn nu bezig met wat oplossingen te bedenken, ten eerste om het tekenprobleem tegen te gaan (bijv. proberen oxpeckers terug naar Congo te brengen), en ten tweede om de giraffen bij te gaan voeren (bijv in een boma, dat ze leren om voor hun ontbijt en avondeten te komen).

Verder hebben we nog wat andere dieren gedart (of geprobeerd…) maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan! De bossen zijn zo dicht, het is erg lastig om een schot te krijgen, laat staan om de gedarte dieren terug te vinden! Naast dat het ook warm was, was de vochtigheidsgraad erg hoog, het zweet gutst letterlijk in stromen van je af, blegh! We hebben daarnaast de 2 dierenartsen van het reservaat lessen gegeven over wildlife ziektes, hoe om een autopsie te doen, samples te nemen etc. Ze hebben geen idee hiervan, de faculteit in Congo is niet erg goed (zacht uitgedrukt…), nog een lange weg te gaan dus. Maar ze zijn wel enthousiast, dus dat is een goed begin! Ook hebben we nog geholpen met het vrijlaten van witte leeuwen, die overbracht waren van Zuid-Afrika naar het reservaat.

De olifanten translocatie staat nu gepland voor eind vd maand/begin volgende maand, spannend!

Klik hier voor de nieuwe fotos. 

Groetjes Maris