Olifanten en leeuwen

Hoi allemaal,

Hier weer een update vanuit het inmiddels behoorlijk frisse Namibië! De winter is begonnen; overdag is het lekker, maar de avonden zijn flink koud!

Na lange tijd in spanning gezeten te hebben, hebben dan uiteindelijk onze eerste olifantentransport naar Congo gehad! Ik was behoorlijk zenuwachtig, zulke grote, gevoelige dieren en dan een week lang op transport! Namibië zucht onder een enorme droogte, en Mount Etjo, het reservaat waar de olifanten vandaan komen, heeft nauwelijks tot geen gras meer. Ze proberen om al het wildlife bij te voeren, maar hoe doe je dat op 30.000 ha? Dat is niet te doen… Ondanks dat de trip hard zal zijn voor de olifanten, gaan ze naar een betere plek. Eind mei was het zover, we gingen naar Mount Etjo om een familiegroep te vangen. Vaak worden alleen de jonkies gevangen en getransporteerd, maar dit wilden we per se niet. Als je jongen geen ouderen hebben om ze te leiden, worden het vaak probleem olifanten. We hebben dus de matriarch (leidster van de groep), nog een ouder vrouwtje en hun jongen gevangen. Ulf dartte ze vanuit de helikopter, en met speciale straps werden ze aan hun voeten op een platte truck gelegd. De truck reed naar een speciale ‘wakker-maak’ krat. De olifanten werden hier één voor één in gesleept, en wakker gemaakt. Eind van de ochtend waren we klaar, en konden we naar de haven van Walvis Baai. Alle 4 de olifanten-kratten van Erindi zijn op het schip gezet, en daarna hebben we de deuren geopend. Zo konden de olifanten allemaal bij elkaar zijn, en heen en weer lopen.

De volgende ochtend begonnen we met ‘trainen’, we riepen ze en gaven ze water en voer. Al snel hadden ze dit door, en konden we ze als het ware heen en weer schuiven, zodat we ze konden opsluiten en kratten konden schoonmaken. Dit was hard nodig, een olifant maakt flinke hopen 😉 Het was heel bijzonder om van zo dichtbij met ze te werken, dit zijn wilde olifanten, maar al snel hadden ze precies door wat we wilden. Na 4 dagen op de oceaan, en 1 dag op de Congo-rivier, konden we aan het laatste deel van de reis beginnen; een 15 uur durende rit naar het reservaat vlakbij Kinshasa. Dit was natuurlijk niet fijn voor de olifanten, maar ze deden het goed! In de middag hebben we ze dan eindelijk vrijgelaten in een speciale olifanten-boma. We wilden zeker weten dat ze oke waren, en deze boma is geëlektrificeerd. Zo leren de olifanten snel dat zelfs het hekwerk in Congo elektriciteit heeft, en ze dus geen hekwerk moeten aanraken.

Anderhalve dag later mochten ze het gehele reservaat in, fantastisch om te zien! Die nacht staken ze al direct de grote rivier over (iets wat ze niet kennen in Namibië) en het leek erop dat ze wel terug wilden, maar niet durfden. We zijn in een mocorro (boomstam-boot) gestapt, en hebben ze geroepen en gelokt met lucerne. Ze kenden onze stemmen nog, en volgden ons naar een wat ondieper deel van de rivier, dit was geweldig! Na alles wat we ze hebben aangedaan, vertrouwde ze ons nog genoeg om ons te volgen! Helaas staken ze niet over, maar een paar uur later wel! Sindsdien doen de olifanten het goed, ze zijn weer de rivier overgestoken, en blijven rondom een stroompje in de buurt van die rivier. Er is zoveel water en voedsel dat ze het blijkbaar niet nodig vinden om te rest van het reservaat te verkennen! Nadeel is dat hier geen wegen oid zijn… dus de toeristen kunnen ze niet zien… Hopelijk wanneer we de volgende familie brengen komen ze weer terug 😉  

Bekijk ons olifanten translocatie filmpje op het YouTube kanaal van Wildlife Vets Namibia hier: https://youtu.be/VDzWfmrrRhw

Een weekje later zijn de naar het zuiden van Namibië gegaan, naar de prachtige Kalahari! Eén van mijn favoriete plekken in Namibie! Hier hebben we leeuwen gedart; bij sommige hebben we een nieuwe GPS-halsband omgedaan, en een groot deel van de leeuwinnen kregen een anticonceptie implantaat. Er zijn namelijk teveel leeuwen in dit reservaat, als ze allemaal kleintjes zouden krijgen zou er geen wild meer overblijven! We doen niet vaak leeuwen, dus als we het doen is het altijd erg leuk! Maar het was ook wel erg koud, -4 in de ochtenden! En dan in een open safari-auto op zoek naar leeuwen… brrrrr!

Nu is het rustig qua werk, werk voornamelijk in de kliniek. We hebben een bijzonder dier gehad; een schubdier! Deze was in beslag genomen door de politie (dit die is het meest verhandelde dier op aarde). We hebben haar opgelapt, en een iemand die veel ervaring heeft met het rehabiliteren van dieren zal haar zo snel mogelijk weer vrijlaten. Ook hebben we een neushoorn kalf in de kliniek gehad. Bij Juliette vonden ze een kalfje, verkleumd en uitgedroogd, bijna dood. Een vliegtuigje werd gehuurd, en het kalfje werd naar Windhoek gevlogen, waar we Juliette en het kalf opwachtte. We reden naar de kliniek waar we geprobeerd hebben het kalf te behandelen, maar helaas is hij toch overleden. De longen waren niet goed, en hij had een flinke infectie. De kans was klein dat hij het haalde, maar toch verschrikkelijk toen hij uiteindelijk toch overleed ☹

Waarschijnlijk is onze volgende olifantentrip aan het einde van de maand, maar dat horen jullie nog wel. En, als het door gaat, misschien een leuk nieuwtje… we zijn in gesprek met mensen in Gambia, om daar misschien een reservaat te starten… hoe gaaf zou dat zijn!! Geniet van de zomer, ik hoop dat de hittegolven nu voorbij zijn!

Fotos zijn te vinden op: https://photos.app.goo.gl/Y63a2zN4rwgJT37y5

Groetjes maris