Update

Hoi allemaal,

Mijn laatste update was van begin maart, maar we hebben in de tussentijd een hoop werk gehad! Het zijn wel meestal kleine jobs (in vergelijking met een paar jaar terug waar we zo’n 30-50 dieren per dag deden), maar het is tenminste iets 😉

In Maart hadden we een Post-Mortem onderzoek gedaan op een neushoorn koe wat was overleden aan een bepaalde bacterie (clostridium). Haar kalf was toen naar een plek gebracht waar weesjes grootgemaakt worden. Zo’n twee weken hierna waren we terug op de farm, om alle neushoorns vanuit de helikopter te vaccineren, zodat ze niet meer neushoorn verloren aan die bacterie. We kwamen gelijktijdig aan met een overheids-voertuig… geen goed nieuws… Er was een neushoorn gestroopt die nacht ☹ Ulf en de helikopterpiloot vaccineerden de neushoorns, en tijdens het vliegen zagen ze een neushoorn bul met een wond op zijn schouder. Na het vaccineren besloten we hem te immobiliseren, want het vermoeden was dat hij ook geschoten was. En helaas… Met een metaaldetector vonden we de kogel, maar dit was te diep om eruit te halen. De wond was ontsmet en vergroot, zodat de wond goed kan draineren. Neushoorn huid is heel dik, dus als de wond te vroeg sluit, zal er een groot abces ontstaan. Het klinkt een beetje tegenstrijdig om de wond juist groter te maken, maar in neushoorns werkt dit goed, je wilt juist dat de wond voor een lange tijd goed kan draineren.

Niet veel later kregen we een telefoontje van een andere gewonde neushoorn, zij was aangevallen door een olifant! Hier hetzelfde principe, de wond wordt goed schoongemaakt, dan groter gesneden, en dan doet de natuur de rest. Gelukkig was het niet zo heel erg, we waren bang dat ze gebroken ribben zou hebben, maar inmiddels is ze goed genezen! Verder hadden we in Brakwater nog een wrattenzwijn met een strik om zijn neus, en we hebben wat sables en roans gedart. We hebben ook een wild paard behandeld wat een tumor op zijn ooglid had, maar de prognose is niet al te best helaas. Omdat de tumor deels aan de traanbuis zat, kon de tumor niet geheel weggehaald worden, en zal dus weer terug groeien uiteindelijk.

In April zijn we ook redelijk druk geweest. We hebben gouden oryxen gedart die naar een ander kamp moesten, een sable met een hoornlengte van 50’’ (dat is heel groot voor Namibische begrippen), en een stel impalas en springbokken. Dat zijn soorten waar we niet zo heel vaak mee werken, en niet mijn favoriete dieren aangezien ze niet zo makkelijk zijn qua immobilisatie. Ze stoppen snel met ademen dus je moet ze erg goed in de gaten houden. Gelukkig worden de drugs-mixen steeds beter, en met de nieuwe mix die we gebruiken waren er geen problemen! We hebben een leeuwin behandeld die erg mager was en een stekelvarken-pen in haar borst had. We hebben de pen eruit gehaald en weer wakker gemaakt. Helaas ging het niet zo goed met haar, en ze kon niet meer jagen. We zijn een paar weken later weer teruggegaan, en haar weer gedart. We wilden haar naar een boma brengen, een klein ‘kamp’ waarin ze gevoerd zou worden om weer op krachten te komen. Toen we aankwamen in de boma overleed ze helaas. Ze was al erg oud, en we hebben een Post-Mortem gedaan om te kijken wat er aan de hand was. Het bleek dat haar nieren niet meer werkten en dat ze een soort van leukemie had. We hebben nog een grote job gehad, waar we sables, roans, gouden gnoes en springbokken gedart hebben met de helikopter, dit was superleuk 😊 Net zoals vroeger!

In mei hebben we twee giraffen naar een ander reservaat gebracht. Giraffen zijn altijd spannend omdat ze erg gevoelig zijn voor de drugs. We darten de giraffe, en zodra hij/zij ligt, maak ik de giraffe wakker. De mannen moeten dan snel een masker en halter opzetten, en dan staat de giraffe op. Omdat hij niks kan zien rent hij niet weg. Aan het halter zit een touw, waarmee we hem begeleiden. Achter de giraffe lopen twee mensen met een lang touw, en klappen dit touw zachtjes tegen de ‘enkels’. Dit is een vervelend gevoel, en de giraffe loopt vooruit. Zo lopen we hem/haar de trailer in. Begin mei hebben we ook onze twee cursussen geven bij Juliette’s farm. We begonnen met de Post-Mortem kursus, waarin we boeren leren hoe om zelf een Post-Mortem te doen op een dier. Daarna gaven we onze Animal Crime Scene cursus. Hierna zijn we doorgegaan naar een farm waar we een boel sables gedart hebben vanaf de auto, in één ochtend 22! Verder hebben we een mannetjes leeuw behandeld wat gevochten had, en een flink abces in zijn knie had. Ook was zijn lip gescheurd, wat gehecht moest worden.

We hebben een kursus gehad in Windhoek waar vele wildlife dierenartsen aanwezig waren. Juliette en ik mochten dit ook bijwonen, en het was erg interessant. Namibië heeft een hele bekende wild-dierenarts genaamd Pete Morkel, en hij was er ook. Het was zo gaaf om naar zijn verhalen te luisteren, hij heeft overal in (diep-donker) Afrika gewerkt. Ulf heeft verschillende presentaties gegeven, en ik moest over het monitoren van geïmmobiliseerde olifanten praten, best spannend voor zo’n publiek wat veel meer ervaring heeft dan ik 😉 Maar het ging goed en heb veel geleerd tijdens de kursus!

We hebben een luipaard gedart wat een probleem met zijn oog had, hij had flink gevochten, maar gelukkig was het oog niet teveel beschadigd en zal het weer goedkomen. Luipaarden zijn dieren waar we niet veel mee werken, dit was dus erg gaaf om te doen! Nadat we hem wakker hadden gemaakt in een kooi (omdat er veel andere luipaarden zijn, werd hij pas na een paar uur vrijgelaten, zodat hij 100% wakker was), zei één van de gidsen dat ze een luipaard vrouwtje gezien hadden met een impala-kill. We gingen er snel naartoe, en op het moment dat we aankwamen was ze bezig de impala in de boom te hangen, wat een gaaf gezicht! Dit is erg bijzonder om te zien, vooral in Namibië. De gids vertelde ons dat in Namibië de luipaarden hun prooi meestal onder de bosjes slepen, omdat er niet veel andere dieren (bijv. leeuwen) zijn die het zullen stelen. We reden terug naar de lodge, en toen kregen we een telefoontje over een luipaard wat ze al heel lang zochten, omdat ze een gps-halsband wilden opzetten. Wij supersnel erop uit, maar toen we in de buurt kwamen was ze al in de bosjes gegaan. Om haar hier te darten zou niet oke zijn, omdat we haar niet zullen vinden. Inmiddels was het al bijna donker, en op de terugweg zagen we een luipaard en een bruine hyena! Hierna zijn we doorgegaan naar Erindi, om Afrikaanse wilde honden te darten. Zij moesten naar een ander deel van Erindi. Maar… ze hadden 7 pups in een den (hol/gat onder de grond). We besloten om het af te blazen, en later terug te komen. Omdat we er toch waren, hebben we een game drive gedaan, en in de middag nog wat jonge sable bullen uit één van de kuddes gehaald. De volgende dag zijn we naar een andere farm gegaan, om een neushoorn bul te darten, en niet om een leuke reden… Alle neushoorns zijn gestroopt, en hij was de laatste overlevende. Voor zijn eigen bescherming is hij naar een andere farm verplaatst. Vanuit de helikoper kon Ulf zien dat zijn gedrag niet normaal was – witte neushoorns zijn eigenlijk heel rustig en relaxed. Deze bul was erg nerveus en begon al te rennen terwijl de helikopter nog ver weg was. Gelukkig uiteindelijk kregen we hem, konden we hem darten en hebben hem in een krat geladen. Hopelijk op zijn nieuwe plek zal hij snel weer rustig worden.

Fotos zijn hier te vinden: https://photos.app.goo.gl/WeDNf6BiHCxA2tRo9. Als je op de ‘i’ klikt aan de rechter bovenkant, krijg je info te zien over de foto.

Lieve groetjes, Mariska