Lockdowns, neushoorns en heel wat meer!

6 september 2020 - Khomas, Namibië

Hoi allemaal,

De laatste keer dat ik iets geschreven had, was Namibië net in total lockdown gegaan. Dit betekende dat je niet mocht reizen binnen heel Namibië, en dus voor ons maar heel weinig werk. We hadden wel een speciale vergunning, maar niemand heeft nu geld over voor een wildlife arts… Het stomme was, dat we nauwelijks positieve gevallen hadden, dus waarom deze draconische maatregelen genomen werden, weet niemand. We zijn zo’n 5 weken in totale lockdown geweest. In Mei gingen we naar de volgende fase, waar beperkt reizen weer mocht, en in juni naar fase 3. De gevallen in Walsvisbaai en Swakopmund stegen sterk, en deze regio is lang onder lockdown geweest. Helaas gingen de Corona gevallen in Augustus in Windhoek flink omhoog, en tadaa… Windhoek ook weer in lockdown… 12 September is de ´einddatum´, dus hopelijk gaan we dan weer open. Het gekke is, de toeristen mogen per 1 Sep weer het land in, maar er gaan geen vliegtuigen, en ze mogen Windhoek niet uit… :p Goed nieuws is dat Lufthansa weer op Namibia zal gaan vliegen vanaf de 3e week in September. Ander goed nieuws is dat we al 2 keer regen hebben gehad! Supervroeg, maar erg welkom 😊 De mensen zijn erg positief dat we een goed regenseizoen zullen krijgen, fingers crossed!

We hebben wat kleinere klusjes gehad, maar lang niet genoeg om de kosten te dekken. Het zijn maar moeilijke tijden, en veel bedrijven vallen om. Er zijn geen toeristen/jagers, dus geen inkomen voor alle lodges. In Mei hadden we 1 flinke job, wat nogal speciaal was… Er liep een olifant bul bij Swakopmund, en die moesten wij transporteren naar een reservaat in de buurt van Windhoek. Niemand weet waar deze bul vandaan komt, maar eind vorig jaar daagde hij opeens op rondom Swakopmund. Niet echt olifant habitat… Aan de ene kant is de zee, aan de andere kant woestijn. Het ministerie heeft toen een poging ondernomen om hem weg te lokken naar een ander gebied. Hij is daar een paar dagen geweest, en toen toch weer terug naar Swakopmund gegaan. Omdat hij verder geen kwaad deed, werd hij met rust gelaten, in de hoop dat hij weer zal wegtrekken. Maar gek genoeg deed hij dat niet. Hij bleef rondom een golfbaan, waar hij zich te goed deed aan de palmbomen. Mensen begonnen meer en meer dichterbij te komen, uit nieuwsgierigheid. Dit is natuurlijk vragen om problemen, en de kans dat het fout zou gaan werd groter en groter. Ulf heeft begin dit jaar olifant kratten gekocht, omdat we een flink aantal olifanten zouden transporteren naar Congo… Maar ja, toen kwam Covid… Gelukkig voor deze olifant bul, kwamen de kratten nu goed van pas. De dag voor de vangst hadden we de kratten in elkaar gezet, een hele klus van bijna een dag! De volgende dag hebben we hem vanuit de helikopter gedart. Toen hij eenmaal sliep, hebben we hem op een platte truck gelegd, en zo reden we naar de kratten. Nou ja… probeerde te rijden… Aangezien het woestijnachtig is, is er dus veel zand… En met zo’n zware lading, betekende dat we elke 5 meter vast zaten! Wat nog een 5 minuten rijden is, duurde bijna 1.5 uur in totaal. We moesten de olifant dus een paar keer bijspuiten, zodat hij niet wakker werd. Toen we eenmaal bij de kratten waren, ging het snel. Eenmaal binnen, maakte we hem wakker, en konden we naar zijn nieuwe thuis! Het was inmiddels avond toen we hem in een speciale boma vrijlaten.

Verder hebben we wat kleine jobs gehad, zoals een cheetah met nierfalen bij de kliniek. Deze cheetah leeft in gevangenschap, en is al behoorlijk oud. Net als onze huiskat, krijgen cheetahs op oudere leeftijd vaak problemen met hun nieren. Gelukkig hielp de behandeling, en kon hij weer terug naar de farm. Ook waren we uitgeroepen voor een giraffe die raar deed met zijn bek. We darten hem, en waar valt ze…? In het hekwerk! We moeten haar eerst daaruit zien te trekken, en toen konden we haar behandelen. Haar hele bek bleek vol met scherpe botjes te zitten! De hele binnenkant en haar tong was erg beschadigd. Giraffe staan erom bekend om op botten en karkassen te kauwen, om extra fosfaat en calcium binnen te krijgen. Zij had echter een beetje teveel ingenomen! We hadden alles verwijderd, en ze is weer helemaal in orde!

In mei hadden we een schubdier (pangolin) in de kliniek. Deze dieren zijn het meest verhandelde dier op aarde, en dus erg bedreigd. Deze was in beslag genomen door het ministerie, maar ze was erg zwak. Ze kreeg dus bijvoeding (via een tube), en zodra ze aangesterkt was, werd ze weer vrijgelaten.

Hierna zijn we 2x naar de neushoorn farm geweest, maar niet voor leuke redenen… De 1e keer was een oude neushoorn met kalf, zij kon niet meer opstaan. We hebben haar geprobeerd te behandelen, maar ze kon niet meer opstaan. Terwijl de beslissing werd genomen om haar te euthanaseren, overleed ze uit zichzelf. Haar kalf Gabriel was pas 8 maanden, en nog te klein om op zichzelf te overleven. Omdat Juliette druk was met het introduceren van Noelleen, het vorige kalf, en Boet en Jacob, werd Gabriel naar Mount Etjo gebracht. Hier was ook een weesje van ong dezelfde leeftijd. Ze konden het al snel goed met elkaar vinden, en zijn nu dikke vrienden!

De 2e keer kregen we een telefoontje dat een van de neushoorn het moeilijk had met bevallen. Ze was 2 dagen eerder gezien met iets van uit haar achterkant hing. Door de begroeiing is ze toen 2 dagen niet gezien, maar toen ze haar weer zagen, was haar hele achterkant gezwollen en rood. We gingen ernaartoe, gelukkig bij aankomst had ze het dode kalf al uitgeperst. Het kalf had verkeerd geleden, één van de benen lag heel raar. We hebben de moeder gedart, en behandeld, want we waren bang voor infectie. Het kalf was al aan het rotten, wat betekent dat het binnen haar al dood was. Ze leek sterk, we maakten haar half wakker zodat we haar in een trailer konden lopen, om haar in een klein kamp te zetten, voor betere monitoring. Dit ging allemaal goed, maar eenmaal in het kamp, net voordat we de trailer open deden, schreeuwde ze, zakte door haar voorbenen. Ze kon niet meer opstaan, en we hebben aar uit de trailer moeten trekken. Omdat het al bijna donker was, en ze erg vermoeid was, hebben we haar met rust gelaten, in de hoop dat ze gedurende de nacht zelf zou opstaan. De volgende dag lag ze helaas nog steeds, en dit was erg slecht nieuws. Als neushoorns te lang liggen, wordt de bloedtoevoer naar de benen afgekneld. We hebben een speciale sling gemaakt, en haar omhoog gehesen. We hebben haar met van alles en nog wat behandeld, en aar benen gemasseerd. Helaas heeft het niet mogen baten, en moesten we haar euthanaseren ☹ Ulf denkt dat ze toen ze zo schreeuwde, een bloedprop in haar hersenen of longen heeft gehad, wat ervoor gezorgd heeft dat haar voorbenen verlamd raakten. Nadat ze dood was, kwam er een enorme lading pus uit haar vagina, er was dus al een enorme infectie gaande, dus de kans dat ze dit overleeft zou hebben was eigenlijk maar heel klein.

In Juli hebben we een paar kleine jobs gehad, zoals een paar sables en lechwes darten, en we hadden een wrattenzwijn in Brakwater met een strik om haar neus. We hebben haar gedart, en de strik verwijderd. Gelukkig was het niet zo erg. Vanwege de economische crisis zijn veel mensen ontslagen, en dus op zoek naar inkomsten en eten… Er worden rondom Windhoek veel strikken gezet, en illegaal hout gekapt. Op een farm in het verre zuiden kregen we ook geen leuk nieuws… Daar was een neushoorn overleden. We gingen met een klein vliegtuigje ernaartoe, om uit te zoeken waarom. De vlucht was erg mooi, Namibië heeft zo’n bijzonder landschap! De neushoorn was overleden aan een longontsteking waarschijnlijk.

In Juli hebben we ook een cursus gegeven over wildlife crime; wat moet je doen (en niet) als een dier gestroopt is, en hoe verzamel je bewijs. De politie hier is redelijk useless, dus de boeren moeten het vaak zelf maar uitzoeken. De cursus ging goed, en blijkt erg populair! Zodra het corona gedoe een beetje over is, zullen we meer cursussen gaan geven.

Begin Augustus kwam Laurie Marker van CCF met een cheetah naar de kliniek die ongecoördineerd liep. We hebben toen een MRI laten maken. De cheetah werd in de kliniek verdoofd, achterin haar bakkie geladen (en eik 😉) en op naar de MRI-kliniek. Helaas konden Ulf en de radioloog niks vinden, dus de cheetah zal nu op medicatie moeten blijven, zolang hij niet te slecht wordt. In Augustus hadden we nog een grote job; we zouden 13 farms langsgaan om de kudus en elanden tegen hondsdolheid (rabiës) te vaccineren. We zouden de 16e vertrekken, maar toen de President op de 13e aankondigde dat Windhoek die nacht nog in lockdown zou gaan, moesten we op stel en sprong vertrekken! Laat in de nacht kwamen we aan bij een B&B, en de volgende dag gingen we door naar Juliette op de neushoornfarm, waar we een paar dagen bleven. We hebben hier heel wat neushoornwerk gedaan; er zitten nu 10 jonge neushoorns in een boma, die naar Amerika gaan. In de boma worden ze gewend gemaakt aan mensen, en de kratten waarin ze vervoerd worden. Ze gaan naar een fokprogramma daar.

Vanaf de neushoorn farm zijn we toen van farm naar farm gegaan; in totaal 13 farms, 2750 km, 30 helikopter uren en 1843 kudus en elanden gevaccineerd! Dit gebeurt vanuit de helikopter, elk dier krijgt een dart met het vaccinatiemiddel in. Rabiës is een ziekte wat veel voorkomt, en vooral kudus en elanden zijn bevattelijk ervoor. Als rabiës in een populatie komt, en ze zijn niet gevaccineerd, is het grootste deel van de populatie dood binnen een paar weken. Tussen het vaccineren door moesten we 3 neushoorns vangen die uit hun kamp gebroken waren. Ze waren niet ver, dus we konden ze terug lopen. 2 dagen later waren ze weer uitgebroken, maar de boer vond het wel prima, het had geen zin om ze weer terug in hun kamp te zetten, dus ze konden nu over de hele farm lopen. Maar helaas… Een paar dagen laten ontsnapte de grote bul uit de farm, en was op weg naar het dorp Grootfontein! We hebben hem gevangen, en hij is toen naar zijn oude farm teruggegaan. De boer wilde deze Houdini-neushoorn niet meer hebben 😉 Gelukkig lijkt de bul zijn oude stek te waarderen, en hij is niet meer uitgebroken. De trip was erg leuk, en duurde totaal 3 weken. Begin september waren we weer thuis.    

Het was trouwens erg koud in juni/juli Namibië! Het is volop winter, en het heeft al wat nachten gevroren, op sommige plekken zelfs -9! Lekker, in een huis zonder verwarming 😉 Als ik thuis ben en ik werk achter de computer, zit ik in een slaapzak 😉 Anders is het te koud haha! Overdag is het lekker, maar de huizen zijn hier gebouwd om de warmte buiten te houden. Fijn in de zomer, maar nu even niet! Gelukkig zijn de koude fronten voorbij, en we hopen dat de regens doorzetten!

Groetjes vanuit Namibië!

Fotos zijn hier te vinden: https://photos.app.goo.gl/1iLsEbenzZ72NbxB6 Kilk op de kleine 'i' rechtsboven om informatie bij de fotos te kunnen lezen.

Liefs, Maris