De laatste loodjes van 2019

Hoi allemaal,

Dit zal mijn laatste update van het jaar zijn! Ik schrijf deze update vanuit het huis op de game farm van m’n baas, die op vakantie is. Terwijl ik dit typ zijn de giraffes, waterbokken, impalas, zebras en gnoes aan het eten ;) De 9e komen ze weer terug, en dan ga ik 13 Dec alweer terug naar Nederland voor mijn vakantie! Dus we zullen geen (spannend) werk meer hebben waarschijnlijk. Ik vlieg 7 Januari weer terug naar Namibië, kom de 8e aan, en dan vlieg ik 10 Januari naar Tanzania! Ik ga samen met Esther een week op safari in het noorden (o.a. Serengeti, Ngorogoro krater), en dan nog een week naar Zanzibar, het tropische eiland van Tanzania! Ik kan niet wachten tot de vakantie begint 😉

De laatste tijd hebben we best veel gedaan, ik zal een paar interessante jobs toelichten! In het zuiden hebben we een luipaard gedart, en geopereerd aan zijn oog. Het oog was geïnfecteerd, en zo slecht dat het verwijderd moest worden. Natuurlijk zodra we kwamen sprong de luipaard in een hoge boom, en moesten we haar in de boom darten… We konden haar gelukkig opgevangen met een zeil toen ze naar beneden viel! Dus toen het luipaard op een bakkie, naar de keukentafel waarvan we een geïmproviseerde operatietafel gemaakt hadden 😉 Het luipaard leeft is als jonkie met de fles grootgebracht, en ze leeft dus in gevangenschap. Ze is al 20 jaar, maar ziet er nog tiptop uit! De anesthesie was natuurlijk wel spannend bij zo’n oud dier, maar alles ging goed. Ook het herstel ging goed, en ze heeft nauwelijks last van de operatie gehad.

Verder hebben we een olifant behandeld, wat een groot abces onder zijn oog had. We hebben neushoorns gevaccineerd tegen antrax (miltvuur), en een wrattenzwijn bij mij op de plot gedart. Een oud groot mannetje had vorig jaar een strik (snare) om zijn been, waardoor een deel van zijn voet is afgestorven. Gelukkig herstelde hij uit zichzelf, maar nu was hij erg zwak. We hebben hem gedart, en binnen een minuut lag hij al, wat geen goed teken is. Normaal duurt het wel even voordat zwijnachtige slapen. Helaas was zijn been zo geïnfecteerd, en was hij zo zwak, dat Ulf hem heeft moeten euthanaseren ☹

Op een dag werd ik gebeld, of ik niet naar een game farm wilde gaan om daar neushoorns te observeren. Ze hadden namelijk een jong neushoornkalfje gezien van ongeveer een week oud, wat met een koe en 1-jarig kalf liep. Het kalfje dronk zo af en toe een beetje. Dit is gek, want normaal krijgt een neushoorn-koe pas na zo’n 18 maanden een nieuw kalf. Dus we wilden weten wat er aan de hand was. Toen ik aankwam, liep het kalfje inmiddels met een andere koe, en haar oudere kalf, maar dit was duidelijk ook niet haar moeder. Ze liepen erg had, en het kalfje moest steeds erachter aanrennen om bij te blijven. Het was al behoorlijk uitgeput, en erg mager. Ze had al waarschijnlijk al meer dan een dag niks gedronken! We belden Ulf, en ik bleef in het veld om te zien wat er gebeurde. Het kalfje was inmiddels in de schaduw gaan liggen, en de andere 2 liepen door, en lieten haar achter. Toen Ulf kwam konden we haar zo met de hand vangen, zo zwak was ze. We hebben haar medicatie gegeven, en een infuus. Met een bloedvaart zijn we naar Mount Etjo gereden, waar Annette nu voor het kalfje zorgt. Zij heeft veel ervaring met het grootbrengen van neushoornweesjes. Ik mocht ook meehelpen gedurende de eerste paar dagen. Dit betekent elke 2 uur de fles, ook ‘s nachts. Gelukkig nam ze de fles al heel snel aan, en zag er de volgende dag al een stuk beter uit! Het was geweldig om dit mee te maken, ze doet het zo goed! Ze houdt van hard rennen, en een modderbad! Ze is nu inmiddels al heel wat groter en sterker. Tot ze 18 maanden is zal er voor haar gezorgd worden, een erg kostbaar project dus! Er gaat heel wat melk en tijd doorheen. We hebben geen idee wat er met de moeder van het kalfje is gebeurd, misschien heeft ze het verstoten vanwege de droogte. Ze hebben de hele farm afgevlogen, maar geen karkas gevonden.

Ik ben een weekend terug geweest naar m’n oude stageplaats; het Cheetah Conservation Fund (CCF). Hier hebben we een training gegeven aan rangers uit Niger (noord-Afrika). We hebben les gegeven over verschillende game capture methodes, translocaties, observeren van wild, darten, monitoren etc. Ook hebben we geoefend met het darten, en een necropsie (post-mortem onderzoek) op een wrattenzwijn gedaan. We hebben ze geleerd waar je naar moet kijken als je een dood dier vind, en welke samples je moet nemen.

Onze laatste echte job was het brengen van wild naar Angola! Dit was een vermoeiende, maar supergave trip! We hebben de dieren op Namibische game farms gevangen (darten of boma capture), en toen alles gevangen was, konden we op pad… zo’n 2000 km hadden we voor de boeg! De eerste dag reden we naar de Namibische grens, waar we overnachten. De volgende dag gingen we over de grens, waar het wachten en wachten begon. Papierwerk in Afrika… Gelukkig was het weer goed, het was bewolkt, en niet megawarm (zoals het nu is…). We hebben de dieren gevoerd en water gegeven. Aan het eind van de middag kregen we uiteindelijk de ‘go’, en gingen we op pad! We reden door tot middernacht, en konden toen 3 uurtjes slapen. Toen weer op pad, we willen de dieren zo snel mogelijk vrijlaten, dus gaan met die banaan! De rit ging erg traag, gemiddeld reden we 45-50 km/uur vanwege alle gaten (potholes) en dieren (koeien en geiten) op de weg. Elke keer als de truck op snelheid is, is er weer een pothole, and moet alles weer afremmen. Best frustrerend! Het uitzocht maakte wel veel goed, wat een prachtige omgeving! Veel Baobab-bomen, en mooie rotsformaties. Ook is het vanaf midden-Angola prachtig groen! De dieren deden het gelukkig erg goed, en we hadden een paar keer regen onderweg gehad, wat de temperatuur goed deed dalen. We zijn nog een keer gestopt, om de dieren eten en water te geven, en weer verder. Inmiddels was het al avond, en toen stopte één van de trucks ermee… We kregen hem niet meer aan de praat, en besloten met de andere trucks door te rijden om in ieder geval de meeste dieren alvast vrij te laten. We kwamen rond 2 uur in de nacht eindelijk aan, en konden de trucks openmaken, zodat de dieren eindelijk weer konden rondrennen! Terwijl de zebra’s eruit sprongen, hapten ze al galopperend van het groene gras :p We hebben toen een paar uurtjes geslapen, en zijn naar de kapotte truck gegaan. Gelukkig kon er een andere truck komen, die de trailer met de dieren kon laden. In de tussentijd besloten we wat groen gras te snijden, en dit aan de sables en zebra’s te geven. Vanuit nergens kwamen lokale mensen, en begonnen ons te helpen met gras snijden! Binnen no-time hadden we heel wat gras, en vooral de zebra’s waren er erg blij mee. De sables haalden hun neus ervoor op, misschien waren ze vergeten wat groen gras was 😉 Uiteindelijk konden we door, en hebben we ze ook vrijgelaten. Gelukkig heeft de vertraging niks gedaan met de dieren, ze zijn allemaal mooi eruit gegaan.

Na het afladen en heel wat slaap, konden de trucks naar huis, en wij door naar de volgende farm. Alleen… door de harde regen was één van de hoofdbruggen kapot gegaan! Daar stonden alle trucks, konden geen kant op! Gelukkig konden wij door de rivierbedding, maar de trucks hebben er bijna 3 dagen vastgestaan voor ze weer verder konden… TIA -This Is Africa! Op de andere farm, waar ze melkkoeien en geiten hebben, hebben we een post-mortem (PM) cursus gegeven. Vanwege de taalbarrière (ze spreken er Portugees dus alles moest vertaald worden) duurde het 2 dagen, maar de mensen waren erg geïnteresseerd, het was erg leuk om te doen! Ik geef ook les, ik geef de introductie, en een les over hoe om goeie fotos te nemen, anatomie en de PM kit. Ulf geeft dan les over wat er verandert in het lichaam na de dood, wat je zoal aan ziektes/aandoeningen kan tegenkomen, hoe om samples te nemen, en hij gaf een demonstratie op een lam. Het is belangrijk dat boeren een PM doen op een dier dat ze dood vinden, zo kunnen ze bijvoorbeeld op tijd ingrijpen als het iets besmettelijks blijkt te zijn. De fotos en samples sturen ze op naar Ulf, en hij bekijkt wat precies de doodsoorzaak is. Daarnaast hebben we de farm geïnspecteerd, dit hadden we in Maart ook gedaan. Veel van de verbeterpunten die we hadden waren doorgevoerd, erg leuk om te zien! Misschien gaan we er nu wat vaker heen, om alles te inspecteren en dieren te behandelen waar nodig.    

Helaas is het nog steeds erg droog in Namibië, het is echt verschrikkelijk… Er is niks meer te eten voor de dieren, alles lijkt dood en is dor. Sommige plekken hebben wel wat regen gehad, maar we hebben echt heel veel nodig, en een paar dagen achter elkaar. Eén bui helpt niet veel, omdat al het water wegloopt. Als we geen regen dit jaar krijgen, dan wordt volgend jaar een heel somber jaar, ik weet niet wat er dan van Namibië gaat worden. We zijn behoorlijk afhankelijk van de vleesindustrie, maar de boeren hebben nauwelijks nog geld over voor voer. Gras en lucerne enzo moet vanuit Zuid-Afrika komen, en die hebben de prijzen verdriedubbeld. Daarnaast weet niemand waar alle ‘droogte hulp’ is, waarschijnlijk hebben de ministers er mooie nieuwe auto’s voor gekocht ☹ Corruptie viert hoogtij helaas. Ik hoop dat jullie allemaal meeduimen, bidden of wat dan ook voor het mooie Namibië en zijn dieren! Het land heeft het zo hard nodig!

Fotos: https://photos.app.goo.gl/Y63a2zN4rwgJT37y5 

Ik zie jullie hopelijk weer in Nederland! Tot snel!

Dikke knuffel,

Maris