Drukte, en dan... lock down!

Hoi allemaal,

Het laatste verslagje dat ik geschreven had ging over de vakantie met mijn vader in Namibië. Na deze heerlijk tijd, was het weer tijd om aan het werk te gaan!

We hebben een speciaal ‘Wildlife Para-Professional’ weekend gehouden in Erindi. Een wildlife para-professional, zoals ik, is iemand die in de wildlife en/of conservation industrie werkt. We mogen zelf bepaalde handelingen doen, en werken onder een (wildlife) dierenarts. Wij moeten per 3 jaar een bepaald aantal punten halen (bijv. cursussen), zodat we up-to-date blijven qua kennis. Helaas is er niet echt iets in Namibië wat wij kunnen doen, dus hebben we dit weekend in het leven geroepen! We hebben onze Post-Mortem cursus gegeven (hoe onderzoek je de doodsoorzaak van een dier), en we hebben een Afrikaanse wilde hond en leeuw gedart. Als practicum hebben we een PM op een dode Afrikaanse wilde hond gedaan. Het was een super weekend, met leuke mensen en veel interactie! Erindi was lekker nat van de regen, de wegen waren net rivieren!

Na een paar dagen thuis doorgebracht te hebben, kregen we niet zo’n leuk telefoontje… Bij Juliette was een dode neushoorn gevonden, en zij had een 6 maanden oude kalf bij haar. Normaal blijven ze zo’n 18 maanden bij de moeder, dus we moesten wel ingrijpen. We hebben het kalf gevangen, en in een trailer gezet. Omdat Juliette in Zuid-Afrika nog was, hadden Ulf en ik de rol van ‘moeder’ overgenomen. We bleven constant bij haar, probeerde haar gerust te stellen. Neushoorn kalfjes zijn erg gesteld op gezelschap, ze kunnen niet alleen blijven. Erg sneu, maar ook mooi om te zien was dat ze niet van mijn zijde week. We waren gelijk begonnen met het proberen haar aan de fles te krijgen. Gelukkig was haar conditie goed, maar het was pas rond 2 uur ‘s nachts dat ze eindelijk de fles aanpakte. De volgende dag kwam Juliette terug, en nam zij het over.  

Daarna zijn we doorgegaan naar het zuiden van Namibië. Helaas is het hier nog wel erg droog… De route ernaartoe was wel vol indrukwekkende landschappen! We hebben hier over een aar dagen wilde dieren gevaccineerd die in gevangenschap leven; caracals, cheetahs en een bruine hyena. Zij krijgen dezelfde inentingen als de normale huiskatten.

Een dag nadat we thuisgekomen waren, konden we weer door, ditmaal naar AfriCat. Hier hebben we weer onze Post-Mortem cursus gegeven. Het was een groot succes en de kandidaten waren erg enthousiast. Ik geef zelf ook een paar lessen; de introductie, een les over anatomie en fysiologie, een les over wat je moet hebben als je een PM gaat doen, en hoe je goeie fotos kunt maken. We hebben ook een PM op een oryx gedaan. De avond na de cursus bleven we nog een nachtje slapen bij AfriCat, en kon ik met Kelsey mee, zij doet onderzoek naar pangolins (schubdieren). Deze dieren zijn de meest verhandelde dieren op aarde… Ze leven ’s nachts, heel gaaf om in het donker op zoek te gaan naar deze speciale dieren, die je eigenlijk anders nooit ziet!

Omdat we niet echt werk op de planning meer hadden, onder andere door de COVID-19 crisis die nu ook langzamerhand Namibië in zijn greep begon te nemen, ben ik naar Juliette en het kalfje gegaan om haar te helpen. Een kalfje grootbrengen is geen makkelijke taak, ze krijgt elke 3 uur de fles, ook ’s nachts. Dit wordt dan langzaamaan teruggebracht tot een paar keer per dag. Ze heeft nu een ezel als vriendje. Toen ik er was, hadden we haar voor het eerst mee naar buiten genomen vanuit haar verblijf, dat was zo leuk om te zien! Ze vond het geweldig, liep lekker rond en graasde een eind weg. Tot de zo moe was, dat ze neerplofte onder een boom 😉 Ze doet het gelukkig erg goed, en is heel vriendelijk. Ze heeft nog nooit geprobeerd aan te vallen, ze heeft een heel lief en rustig karakter. Ze is Noelleen genoemd. Het idee is om haar uiteindelijk bij Boet (het vorige kalf wat met de fles grootgebracht is in 2018/9) en Jacob (Boet z’n wilde vriendje) te zetten, zodat zij een 3-eenheid gaan vormen, en ze weer terug naar het wild kan. Boet is inmiddels al behoorlijk wild, project geslaagd dus!

En toen… Tsja, toen begon de lockdown vanwege COVID-19 hier… We mogen officieel Windhoek niet meer uit, maar gelukkig hebben we een speciale uitzondering, omdat wij aangemerkt zijn als een essentiële service. Ondanks dat we nauwelijks gevallen hebben, neemt de regering het hoog op. Het is verschrikkelijk voor de toerisme en jacht industrie. Na de droogte, waar mensen hun laatste centen hebben uitgegeven aan voer voor hun dieren (of een groot deel hebben moeten schieten), dachten we na de goede regens, nou gaat het een mooi jaar worden! En nu dit… geen toeristen, geen jagers, en dus geen inkomsten. Ik weet niet hoe de industrie dit gaat overleven… Het gaan nog barre tijden worden, ook voor ons. Als deze bedrijven geen inkomsten hebben, dan is de kans op werk maar klein voor ons voor de rest van het jaar. Ik houd me nu bezig met het maken en editten van filmpjes, die we in de kliniek gaan laten zien in de wachtruimte. Het gaan om verschillende projecten, zoals de SPCA (honden- en kattenasiel), roofvogelopvang, kattenbescherming etc. En ik help af en toe in de kliniek zelf. We hopen maar dat dit snel voorbij gaat, want ik mis het veld behoorlijk!

Veel sterkte in Nederland, ik hoop dat de dalende trends zich voortzetten, en dat jullie ook langzamerhand weer terug kunnen gaan naar het normale leven!

Fotos: https://photos.app.goo.gl/1iLsEbenzZ72NbxB6

Groetjes Mariska